Από τους διασημότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, ο Ιταλός ζωγράφος και γλύπτης, Amédée Modigliani, είχε γεννηθεί Livourne (Ιταλία) στις 12 Ιουλίου 1884. Το 1906, βρέθηκε στο Παρίσι, νοίκιασε ένα εργαστήριο και κυκλοφορούσε στις περιοχές του Montparnasse και της Montmartre. Λόγω της οικονομικής υποστήριξης από την οικογένειά του μπόρεσε να αναπτύξει το ταλέντο του και να κινείται πιο ελεύθερα απ' ό,τι άλλοι καλλιτέχνες που σχεδόν φυτοζωούσαν. Ο κύκλος μέσα στον οποίο εκινείτο ήσαν οι Πικάσο, Ουτρίλο, Μαξ Ζακόμπ, Απολινέρ, Ζαν Κοκτό κ.α.
Επηρεάστηκε από τον Toulouse-Lautrec, εμπνεύστηκε επίσης από τον Paul Cézanne, τους κυβιστές και την μπλε περίοδο του Picasso. Αφέθηκε στις υπερβολές του ποτού και αυτό απείλησε την εύθραυστη και αβέβαιη υγεία του. Θα έχει πολλές γυναικείες περιπέτειες, αλλά θα συναντήσει μια νεαρή Γαλλίδα, σπουδάστρια των διακοσμητικών τεχνών, την Jeanne Hébuterne και θα «δεθεί» μαζί της.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1917 γίνεται το πρώτο vernissage του Μοντιλιάνι, αλλά την έκθεση κλείνουν μερικές ώρες αργότερα για απρέπεια, λόγω των γυμνών πινάκων. Εξαιτίας των προβλημάτων της υγείας, μετακόμισε στη Νίκαια και τον Μάιο του 1919 επέστρεψε στο Παρίσι. Η υγεία του επιδεινώθηκε γρήγορα και ο Modigliani θα πεθάνει στις 24 Ιανουαρίου 1920. Η Jeanne Hébuterne, έδωσε τέλος στη ζωή της, πέφτοντας από ένα παράθυρο του πέμπτου ορόφου, δύο ημέρες μετά το θάνατο του Μοντιλιάνι.
Τα πορτρέτα του Μοντιλιάνι τον ανέδειξαν σ' έναν από τους σπουδαιότερους προσωπογράφους του 20ού αιώνα. Τα έργα του είναι αναγνωρίσιμα, και οι μορφές των πορτρέτων ξεχωρίζουν για τα οβάλ πρόσωπα και τους σωληνοειδείς λαιμούς, τις στραβές μύτες και φυσικά τα ζεστά χρώματα.
2 comments:
Οφείλουμε να γνωρίζουμε και τους νεότερους καλλιτέχνες και να μη μένουμε μόνο στα αριστουργήματα των μεγάλων, όπως Μιχαηλάγγελου, Τιτσιάνο, Ρούμπενς κλπ.
Αστείο μου φαίνεται επίσης το γεγονός πως πολλοί "κριτικοί τέχνης" δε θεωρούν τα μοντέρνα κινήματα ως αξιόλογα και καλαίσθητα. Θεωρούν δυστυχώς ζωγραφική μόνο το ρεαλισμό. Μπορεί μεν να έχει να παρουσιάσει αξιόλογα έργα, ωστόσο δεν έχουν το δικαίωμα να ακυρώνουν εξπρεσιονιστές ζωγράφους.
Έχεις δίκιο, Antoine. Κι εγώ είμαι της ίδιας γνώμης. Για να είμαι ειλικρινής, μεγάλους καλλιτέχνες στην εποχή που ζούμε, δύσκολα βρίσκεις. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες πιστεύω ότι επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό. Κι ακόμη: μην έχεις και μεγάλη εμπιστοσύνη στους "κριτικούς τέχνης"!
Post a Comment