19 Μαΐου – 31 Οκτωβρίου 2017
Εγκαίνια: Παρασκευή, 19 Μαΐου, 8 μμ
Εγκαίνια: Παρασκευή, 19 Μαΐου, 8 μμ
Εφέτος, καλοκαίρι 2017, στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου φιλοξενείται η περιοδική έκθεση της Αφροδίτης Λίτη«Γλαῦκες», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του ΥΠΠΟΑ για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, με θέμα «Μουσεία και Αμφιλεγόμενες Ιστορίες: Τα Μουσεία μιλούν για εκείνα που δεν λέγονται».
Η έκθεση αυτή διοργανώνεται σε συνεργασία με την γκαλερί CITRONNE και αποσκοπεί να αναδείξει την συνέχεια και την διαχρονικότητα της Τέχνης, προβάλλοντας μια «ερμηνευτική» άποψη, μια συμπληρωματική οπτική, όπως προτείνεται από μία σύγχρονη γλύπτρια.
Οι «Γλαῦκες», ιερά πτηνά της Αθηνάς και σύμβολα της σοφίας, στην εγκατάσταση της Αφροδίτης Λίτη στέκονται ή πετούν ανάμεσα στα κιονόκρανα και τις κεραμώσεις των αρχαίων ναών, σαν να βρίσκονται στο φυσικό τους περιβάλλον. Ατενίζουν σιωπηλές τα εκθέματα του Μουσείου, με αυστηρότητα και γνώση για το παρελθόν και το παρόν, έτοιμες να διηγηθούν τις «αμφιλεγόμενες» ιστορίες τις οποίες διέσωσε η μυθική παράδοση. Η Αφροδίτη Λίτη συνδέει, δηλαδή, τον μυθολογικό με τον μουσειακό χρόνο.
Η Αφροδίτη Λίτη εστιάζεται στο Βλέμμα, ως καθοριστικό χαρακτηριστικό του πτηνού της σοφίας, αλλά και ως μεταφορική αλληγορία του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι. Η σύνθετη ματιά των πτηνών αυτών καταλήγει σε μια πανοραμική όραση η οποία αποκαλύπτει και εμβαθύνει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων». Το Βλέμμα δεν επηρεάζεται από τα φαινόμενα, δεν παραπλανάται από την καθημερινότητα και, κυρίως, δεν περιορίζεται από το σκοτάδι. Με συνδετικό διαχρονικό στοιχείο την Φύση, οι «Γλαύκες» της Αφροδίτης Λίτη διαλέγονται με τα εκθέματα του Μουσείου στην αναζήτηση μιας υπερβατικής πραγματικότητας.
Η συμβολική της εγκατάστασης “Γλαύκες” απορρέει από δύο θεματικές: τον διάλογο μεταξύ των πτηνών και την συνομιλία τους με τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου. Τα στοιχεία, ένα γιγάντιο φύλλο και δέκα τέσσερις κουκουβάγιες, δεν λειτουργούν ως απλές μορφές του φυτικού και του ζωικού κόσμου. Απομονώνονται από το φυσικό τους περιβάλλον, αλλάζουν κλίμακα και, μετά από ενδελεχή επεξεργασία, επανασυσχετίζονται αναπάντεχα, συνδιαλέγονται και συμβολοποιούνται. Μικρές ή υπερμεγέθεις, ακίνητες ανάμεσα στα κιονόκρανα του ναού ή σε ετοιμότητα φυγής με τις φτερούγες ανοιχτές δίπλα στα ευρήματα-αγγεία της θάλασσας, οι “γλαύκες” διεισδύουν στον χώρο και ενοποιούν τον χρόνο.
Η διαδικασία του βλέμματος, ως πομπού και δέκτη, η δημιουργία και η καταγραφή της εικόνας στον νου του θεατή, κινείται σε δύο επίπεδα.
Το πρώτο επίπεδο ορίζουν οι συνειρμοί, μυθολογικοί και ‘φυσικοί΄, τους οποίους εγείρει η “γλαυξ”, η θεματική της κουκουβάγιας: ένα νυκτόβιο πτηνό, με αισθήσεις οξυμένες “ εν σκοτία”, με πτητικές κινήσεις αργές και αθόρυβες, με εμμονή και προσήλωση σε στόχους ορατούς και αόρατους για τον άνθρωπο. Η νύχτα, το σκότος, όχι μόνον δεν επηρεάζει ανασταλτικά, αλλά, αντιθέτως, απαλλάσσει το βλέμμα από τα περιττά στοιχεία της φωτεινής πραγματικότητας. Έτσι, το πτηνό αυτό κατακτά την υπέρβαση, την σοφία· αίρεται και αιωρείται στην σφαίρα του μετα-φυσικού. Το δεύτερο επίπεδο ορίζεται από τον κατακερματισμό της εικόνας, όπως προκύπτει από την τεχνική την οποία χρησιμοποιεί η καλλιτέχνης. Η Αφροδίτη Λίτη καλύπτει την επιφάνεια του συμπαγούς χάλκινου κορμού της κουκουβάγιας με χρωματιστές ψηφίδες από φυσητό γυαλί Murano. Πάνω στις μεταλλικές νευρώσεις του φύλλου επικολλά κομμάτια καθρέπτη .
No comments:
Post a Comment