Blind Adam, ο εικαστικός της ασπρόμαυρης απτικότητας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10.03.2016, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

«Στα έργα μου δεν ισχύει η απαγόρευση “Μην αγγίζετε”. Το αντίθετο: είναι φτιαγμένα ακριβώς για να θέλει κάποιος να τα ακουμπήσει και να αισθανθεί την υφή τους. Πιάσε!». Δεν χρειάστηκε μεγαλύτερη παρότρυνση, και βάλθηκα να χαϊδεύω τους κεντημένους καμβάδες του, τις εγκαταστάσεις του που είναι φτιαγμένες από νήματα ώς και ένα μικρό σε μέγεθος χαλί προσευχής, που έχει παχύ πέλος από το ίδιο υλικό.

Tέχνη και πραγματικότητα σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16.03.2016 ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

 

 Στο φιλμ «Ονειρεύομαι τη Δανία» του 18ου ΦΝΘ, ο Μ. Γκράβερσεν ακολουθούσε για χρόνια τον 15χρονο Αφγανό Γιασουλάχ.

 «Πόσο θέλουμε ακόμη για Θεσσαλονίκη;» μας ρώτησε σε σπαστά αγγλικά. «Θα φθάσουμε κατά τις 4 το μεσημέρι», του απάντησα. Περασμένη Παρασκευή στο τρένο από την Αθήνα. Οι αποσκευές του ήταν μια τσάντα και δύο υφασμάτινα σακίδια, από αυτά που δίνουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στους πρόσφυγες με εφόδια για το ταξίδι τους. Μας είπε ότι είναι από τη Συρία και κατευθύνεται στην Ειδομένη. Και μετά; Ανασήκωσε τους ώμους. «Τα σύνορα είναι κλειστά, ξέρω», μας είπε αμήχανα.

Yστερόγραφο στην Yδρα: αντί αποχαιρετισμού επιστροφή στον γενέθλιο τόπο, με το νησί να ακολουθεί σε σιωπηλό πένθος...

ΕΛΕΝΗ ΜΠΙΣΤΙΚΑ 

 Eνα τελευταίο βλέμμα στα τοπία της Yδρας... 

 Aπό απέναντι, από το Mετόχι, ήρθε το καραβάκι «Φρήντομ» και έφερε τη σορό του Παναγιώτη Tέτση στο λιμάνι της Yδρας, για την τελευταία στάση στο ταξίδι μιας ζωής στα χρώματα της ελευθερίας και της δημιουργίας. Tρίτη 8 Mαρτίου, ώρα 12.10, «ο φτεροπόδαρος Eφηβος» –όπως τον λέγαμε, και ήταν– ο Παναγιώτης Tέτσης επέστρεψε στην Yδρα. H σορός του, πλαισιωμένη από την οικογένειά του με επικεφαλής τον αγαπημένο γιο του, τον εικαστικό Aλέξη Tέτση, εναποτέθηκε στους ώμους συμπατριωτών του, σε «μπουρλοτιέρηδες» που ήθελαν έτσι να τιμήσει το ιστορικό νησί του Aγώνα τον Π. Tέτση, γνήσιο τέκνο της Yδρας, που τη δόξασε όσο κανείς, σε ειρηνικούς χρόνους.

Απέπνεε φως, ταπεινότητα, αρχοντιά [Παναγιώτης Τέτσης]

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 12.03.2016 ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

 

Μια ιστορική φωτογραφία, επίσης ανέκδοτη και πάντοτε από την Τασία Βουτυροπούλου: ο Παναγιώτης Τέτσης στέκεται μπροστά στο τελευταίο έργο που ζωγράφισε, πέρυσι την άνοιξη, στο ατελιέ του Κολωνακίου. Αργότερα η υγεία του εξασθένησε και δεν μπορούσε να σταθεί μπροστά στο καβαλέτο. 

Λίγες ημέρες μετά την ανάπαυση του δασκάλου στην αγκαλιά της Υδρας, η αγαπημένη του φίλη Λίλα Μαραγκού, ο μαθητής του Θέμης Κοντογούρης και η κεραμίστα Ελένη Βερναρδάκη μιλούν για τον Παναγιώτη Τέτση με λόγια καρδιάς. Σκιαγραφούν τη φωτεινή του προσωπικότητα, την ανυπόκριτη ταπεινότητά του, την αγάπη του για τη διδασκαλία, την αρχοντιά του χαρακτήρα του. Με την απώλειά του, κλείνει μια ολόκληρη εποχή που ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με μια πλειάδα σπουδαίων καλλιτεχνών που ύμνησαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, την Ελλάδα, τη φύση και τις αξίες της πνευματικής της παράδοσης.

Πέθανε ο ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 05.03.2016

 Εφυγε σήμερα τα ξημερώματα από την ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο Ακαδημαϊκός και ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης. Νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός μετά από επιδείνωση της υγείας του το τελευταίο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για βαρύτατη απώλεια καθώς θεωρείτο ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους που διαμόρφωσαν την ελληνική μεταπολεμική ζωγραφική μαζί με τον Γιάννη Μόραλη. Με πλούσιο πνευματικό, καλλιτεχνικό και διδακτικό έργο, ύμνησε το ελληνικό φως και χρώμα. Εχει δωρίσει πάνω από 200 έργα στην Εθνική μας Πινακοθήκη.

Εφυγε ο «ζωγράφος με τα πινέλα και τα χρώματα» Παναγιώτης Τέτσης

 

Tολμηρός κολορίστας και ακούραστος θεράπων της τέχνης ως την τελευταία στιγμή ο Παναγιώτης Τέτσης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, ύστερα από μακρά κι επίπονη μάχη με τον καρκίνο.

Δάσκαλος και ακαδημαϊκός, ο δημιουργός προτιμούσε να συστήνεται ως «ζωγράφος με τα πινέλα και τα χρώματα», δεν υπέκυψε στη λογική των παραγγελιών. Αποθέωσε στους καμβάδες του την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα βράχια και τη θάλασσα της Υδρας και τα πεύκα της αγαπημένης του Σίφνου.