ΕΛΕΝΗ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ «Μεταίχμιο - Between»

Εγκαινιάζεται την Τρίτη 1 Μαρτίου και ώρα 19:30 στην αίθουσα  ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ η ατομική έκθεση της Ελένης Κυριαζοπούλου με τίτλο «Μεταίχμιο - Between». Θα παρουσιαστούν έργα μεσαίων  διαστάσεων δουλεμένα με λάδι σε μουσαμά.

Μέσα από τα έργα της, ο θεατής έρχεται σε επαφή με διάφορες όψεις της πόλης, μέσα από στοιχεία που αντανακλούν και «χρωματίζουν» τις όψεις των κτιρίων, τους δρόμους, τις διαθέσιμες πραμάτειες, τις φευγαλέες φωνές ή τις σιωπές, τις αμηχανίες επίσης ή τις ουτοπίες που αιωρούνται στον ψυχισμό αυτής της πόλης. Κυρίως στις βιτρίνες της, οι οποίες αντιφεγγίζουν βλέμματα, στάσεις, χειρονομίες και τρόπους ζωής κι επικοινωνίας, που γράφεται και σβήνεται καθημερινά, εξοβελίζοντας τον χρόνο.

Οι πίνακες της Ελένης Κυριαζοπούλου λειτουργούν σαν τις σελίδες μιας άγραφης αλλά οικείας ωστόσο ιστορίας, όπως διαδραματίζεται μέσα από ρόλους και υπαινιγμούς, που συνομιλούν και συνυπάρχουν, μετουσιώνοντας την φαινομενικότητα σε ένα πολυεπίπεδο αίνιγμα. Αποσπάσματα από εικόνες μέσα στις εικόνες, με σκιές και λάμψεις, με εντάσεις και υφέσεις, με σιωπές και θορύβους, δημιουργούν μουσικούς σχεδόν ρυθμούς, από υφέρπουσες χαρές και πόνους, λαχτάρες κι ελπίδες, διαψεύσεις κι όνειρα, που αφήνουν στο βλέμμα την αίσθηση της χαρμολύπης.

Η Ελένη Κυριαζοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μαθήματα ζωγραφικής δύο χρόνια με την Εύα Περσάκη, και άλλα δύο χρόνια με τον Γιάννη Παλαιολόγο. Έχει  κάνει 10 ατομικές εκθέσεις.

Ώρες λειτουργίας  Τρίτη – Πέμπτη - Παρασκευή 11.00 – 20.00 Τετάρτη - Σάββατο 11.00 – 14.30, Κυριακή-Δευτέρα κλειστά

Πληροφορίες: Όλγα Καρτέρη, τηλ. (+30) 210 8239465 / 6947277687
ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ
Ηροδότου 5, Κολωνάκι / 106 74 Αθήνα, τηλ. +30 210 8239465

e mail: peritechnon@yahoo.gr / www.peri-technon.com                      

Μεταιχμιακές πραγματικότητες

   Η Ελένη Κυριαζοπούλου, σε αυτή την ενότητα των ζωγραφικών της έργων, παρουσιάζει, σαν ένα είδος ημερολογιακών σημειώσεων, τις εικαστικές «σελίδες» μιας αστικής μυθολογίας, την οποία εκείνη την απομυθολογεί και στη συνέχεια την ανασυντάσσει με βάση, κάθε φορά, τα νέα ανακύπτοντα δεδομένα της. Αυτά τα «δεδομένα» εμφανίζονται αλληγορικά κι απαρτίζονται από διαδοχικές εντυπώσεις, μνήμες, αντανακλάσεις και μεταισθήσεις, που προκαλούν οι ρυθμοί, αλλά και οι τρόποι ζωής, όσο κι εμβάθυνσης στον ψυχισμό μιας πόλης, όπως αυτός εγγράφεται και συνεχώς μεταλλασσόμενος επανεγγράφεται στο συλλογικό μας ασυνείδητο.

 

   Η ατομικότητα, στα έργα αυτά, διαπλέκεται με την συλλογικότητα και η υπαρξιακή μοναξιά με τους ρόλους μιας εκκοσμίκευσης, στους πολυσύχναστους δρόμους και στις πλατείες, στα φώτα και στις σκιές των κτιρίων της μεγαλούπολης, με τους θορύβους της και τους απόηχούς της, με τις ψευδαισθήσεις της και τις ουτοπίες της, που υποκρυπτόμενες και άλλοτε φανερές, την κάνουν να ζωντανεύει τις αλήθειες, τα παράδοξα και τις πλάνες της. Η ζωγράφος, αντλώντας και μεταπλάθοντας «σκηνές» από την πόλη – όπου το ένα εικονιστικό απόσπασμά της , σαν κινηματογραφικό fade in και fade out, εμφιλοχωρεί στo άλλο – παράλληλα διαμορφώνει, ως αντίκρυσμα, την λειτουργία του υποσυνειδήτου. Η μια εικόνα, όπως στο υποσυνείδητο, εισβάλλει, τροφοδοτεί, συνυπάρχει, τροποποιεί κι ανατρέπει την άλλη, μέσα από μια συνεχή διεργασία κάποιου θαρρείς βιοχημικού και δραστικού αμαλγάματος, που περιλαμβάνει οργανικές συναιρέσεις, αφομοιώσεις κι απορρίψεις ή απροσδόκητους συνδυασμούς, που προκαλούν σουρεαλιστικούς εντέλει συνειρμούς. Η Ελένη Κυριαζοπούλου ωστόσο, αφαιρώντας την ροή του χρόνου, αναστέλλει την διαδοχή των πλάνων, αφήνοντας  στα έργα της (που θυμίζουν, με τις επάλληλες εγγραφές τους, απροσδόκητα παλίμψηστα) την δίοδο για μια κριτική διάσταση, η οποία εμφανίζεται, στα έργα αυτά, περισσότερο ως διερώτημα. Πρόκειται για ένα διερώτημα, που αφορά εγγύτητες και αποστάσεις, ανάμεσα στο «εγώ» και στο «εμείς», στην μνήμη και στην ενεργητική παρουσία, στους ρόλους της ζωής και στα καταναλωτικά πρότυπα, στις επιδιώξεις και στις διαψεύσεις, στις ομοιομορφίες και στις διαφορετικότητες, στις προθέσεις και στις υποκρισίες, στις επιθυμίες και στις ματαιώσεις, όπως επίσης στις ουτοπικές νοσταλγίες και στις χρεωκοπίες της καθημερινότητας, στις σιωπές της και στις αμηχανίες, στα εφήμερα όνειρα και στις αναπάντεχες ανατροπές, που κρύβουν σύντομες χαρές κι άλλοτε ανεπούλωτα τραύματα. Κι όλα αυτά, μέσα από υπαινικτικά βλέμματα και στάσεις, χειρονομίες και συναναστροφές, αναχωρήσεις κι επαναφορές, σε μια αστική μεγαλούπολη, που λειτουργεί εδώ σαν μια αποσπασματικά παρουσιαζόμενη ετεροπροσωπία του «εαυτού».

Αθηνά Σχινά

Κριτικός & Ιστορικός Τέχνης