Ο Γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν είχε υποστηρίξει ότι τα μεγάλα έργα της τέχνης είναι πάντοτε χρήσιμα διότι παρέχουν την δυνατότητα στους δημιουργούς να τα αντιγράψουν, να τα παρουσιάσουν για μια ακόμη φορά και να προσεγγίσουν με αυτόν τον τρόπο το τέλειο. Από την άποψη αυτή - υποστηρίζει - τα μουσεία έγιναν κέντρα ανανέωσης και αναπαραγωγής των μεγάλων έργων από ζωγράφους οι οποίοι είχαν αναμφισβήτητο ταλέντο.
Είναι γεγονός ότι τα μουσεία έπαιξαν σημαντικό ρόλο και χρησίμευσαν ως κέντρα από όπου είναι δυνατόν να πνεύσουν νέοι καλλιτεχνικοί άνεμοι και να δημιουργήσουν νέους μεγάλους καλλιτέχνες. Κανένας μεγάλος ζωγράφος, γράφει ο Ιταλός κριτικός της τέχνης Βιτόριο Σκάρμπι, δεν έμεινε αδιάφορος μπροστά στο συγκεντρωμένο καλλιτεχνικό θησαυρό των μουσείων και των έργων τέχνης που παρουσιάζουν.
Είναι μια αλήθεια που ισχύει και για το παρελθόν αλλά και για το παρόν. Από τον Σεζάν έως τον Μπέικον και από τον Πικάσο έως τον Μιρό, όλοι εμπνεύστηκαν από τα μουσεία. Από την άποψη αυτή του μουσείο του Λούβρου έπαιξε ιστορικό ρόλο. Από τότε που ιδρύθηκε και σε όλη τη διάρκεια της επιβλητικής παρουσίας του υπήρξε ναός της τέχνης όπου νέοι και παλαιοί ζωγράφοι εμπνεύστηκαν για να ανανεώσουν τη ζωγραφική τους τέχνη και να διαιωνίσουν τη σπουδαιότητα και τη σημασία του μουσείου.
Στην τέχνη βέβαια ισχύουν αισθητικοί κανόνες. Ένα έργο τέχνης για να αναγνωριστεί πρέπει να είναι ωραίο. Από τότε όμως που διακεκριμένοι ζωγράφοι ανανέωσαν τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς, πολλοί από τους οποίους φιλοξενούνται σήμερα στα μουσεία, αυτή η "αντιγραφή" συνετέλεσε ώστε να έχουμε περισσότερες και πάγιες αντιλήψεις για το τι είναι παραδοσιακό, κλασικό ή ακαδημαϊκό.
Αλλά τα μουσεία έπαιξαν επίσης ρόλο σαν καλλιτεχνικά κέντρα αναφοράς, απ' όπου οι δάσκαλοι και οι θεωρητικοί της τέχνης εμπνεύστηκαν μερικές ιδέες, εμπλούτισαν τις γνώσεις τους και βοήθησαν πολλούς αυτοδίδακτους ζωγράφους να αναπτύξουν το ταλέντο τους.
Ένα θέμα που συνδέεται κατ' ανάγκην με μια μεγάλη πλευρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι η αντιγραφή στην τέχνη. Είναι το μεγάλο κλασικό έργο που ενέπνευσε σύγχρονους ζωγράφους να αναπτύξουν το θέμα τους και να διευρύνουν τους ορίζοντες της τέχνης.
Από αυτή την άποψη μπορούν να βγουν νέες σημαντικέ ςπαρατηρήσεις για τους μεγάλους ζωγράφους και τη διαδρομή τους μέσα στην ιστορία της τέχνης. Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να παρατηρήσει κανείς ότι ο Πολ Σεζάν, ο διάσημος Γάλλος ζωγράφος και φίλος του Εμίλ Ζολά, είχε μια αντίληψη για το μοντέρνο στην τέχνη που πολύ τον βοήθησε να αναπτύξει το δικό του έργο.
Το ίδιο μπορεί επίσης να ισχύσει και για άλλους καλλιτέχνες όπως είναι ο Μονέ. Η ουσία του γεγονότος είναι ότι ένας επιτυχημένος καλλιτέχνης στο Παρίσι ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα πάντοτε βρέθηκε μπροστά στον πειρασμό να επικοινωνήσει με τα αριστουργήματα της τέχνης του παρελθόντος και ανάπλασε το έργο προικίζοντάς το με νέες ιδιότητες. Οι παρατηρήσεις αυτές ισχύουν για τον διάσημο Ισπανό ζωγράφο Γκόγια, για τον Μανέ και τον Ντελακρουά.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα έργα τέχνης, κυρίως αυτά που υπάρχουν στα μεγάλα μουσεία, διαμορφώνουν την προσωπικότητα των νέων καλλιτεχνών και πλουτίζουν το έργο τους.
No comments:
Post a Comment